warszawskie mozaiki

Kształt tradycyjnej miejskiej ulicy posiada od XVIII wieku, min. w 1783 roku została wyłożona brukiem. W XIX wieku na ulicy Nalewki zaczęto budować stylowe kamienice, część z nich zaprojektował Antonio Corazzi. Z powodu rosnącego błyskawicznie zaludnienia maksymalnie wykorzystano każdą część działek budowlanych, min. dobudowując oficyny. W 1881 roku przez Nalewki jeździł tramwaj konny, a w XX wieku tramwaje elektryczne i autobusy. P rzed 1939 rokiem działało na ulicy ponad 700 firm, czyli prawie 20 na jedno podwórze. To była jedna z najważniejszych ulic żydowskich w Warszawie.  W czasie II wojny światowej wchodziła w skład warszawskiego getta,  a po wojnie była jednym gruzowiskiem. W 1947 roku gruz usunięto, ale jednocześnie ulicę niemal w całości zlikwidowano. Do dziś został niewielki brukowany fragment z torami przy ulicy Długiej i jeden budynek: Arsenał. Nawet przedwojenną nazwę zniesiono.  Lokalizacja: Śródmieście

Wytyczona w latach 20. XX wieku i pierwotnie nazywana Chełmżyńską. Część dworków i szeregowych kamienic została wybudowana według projektu Janusza Dzierżawskiego w latach 1926-32. Przed domami zaprojektowano ogródki, a nawierzchnię ulicy wyłożono brukiem. W 1935 roku przeniesiono z centrum miasta latarnie gazowe. Do dziś ulica zachowała elegancję sprzed wojny, mimo że część domów niszczeje, a część została zmodernizowana. Lokalizacja: Bielany

Budynek powstał w 1866 roku według projektu J. K. Heuricha. W 1912 został przebudowany (min. nadbudowany) na potrzeby szkoły, która przeniosła się na Plac Małachowskiego we wrześniu 1913 roku.  Dewiza umieszczona na fasadzie budynku to „Macte Animo”. W pierwszych miesiącach II wojny światowej w szkole zorganizowano szpital. Po zakończeniu powstania część skrzydła od strony Kredytowej została zburzona. Po wojnie budynek częściowo odbudowano, a w latach 60-tych XX wieku rozbudowano w kierunku ulicy Królewskiej. Lokalizacja: Śródmieście

To już trzecia część kapliczek. Tym razem z Pragi Pn, Ochoty, Woli i z Ursusa. ulica Równa ulica Ząbkowska ulica Prądzyńskiego ulica Elekcyjna ulica Opaczewska ulica Grzybowska ulica Wileńska Skorosze (niestety nie pamietam ulicy) ulica Ogrodowa ulica Okrzei

Powstała w latach 60-tych XIX wieku przy okazji budowy Dworca Petersburskiego. Była to główna ulica Nowej Pragi, wzdłuż niej biegły tory kolejowe. W 1866 roku na Wileńskiej uruchomiono pierwsza linię tramwaju konnego.  Na przełomie XIX i XX wieku ulica została zabudowana kamienicami od strony północnej. Ok. 1909 roku przeprowadzono na Wileńskiej linię tramwaju elektrycznego. W okresie międzywojennym wybudowano okazały gmach Warszawskiej Dyrekcji Kolei. Niemal cała zabudowa ulicy ocalała podczas II wojny światowej. Niestety, z powodu zaniedbania, wiele kamienic jest zniszczonych i zdewastowanych, pozostały jedynie pojedyncze ślady ich dawnej świetności. Lokalizacja: Praga Pn.

Zbudowana prawdopodobnie w 1894 roku. Trzypiętrowa kamienica jest połączona z dwiema oficynami. Przetrwała bez szwanku czasy wojenne, w latach 90-tych XX wieku odrestaurowano fasadę. Cały budynek zwraca na siebie uwagę efektownymi wykończeniami, świetnie zachowanym przejazdem bramnym i eleganckimi schodami. W 1918 roku mieszkał tu Józef Piłsudski. Lokalizacja: Śródmieście