warszawskie mozaiki

Pomnik z brązu zaprojektowany przez Mariana Koniecznego i odsłonięty w 1964 roku na Placu Teatralnym. Przedstawia Nike – boginię zwycięstwa – symbol walczącej Warszawy. Przy tworzeniu rysów twarzy rzeźbiarzowi pozowała jego córka (inne źródła podają córkę architekta J. Tarczyńskiego) – stąd Nike ma twarz dziewczynki. W 1997 roku, w związku z przebudową Placu Teatralnego, Nike umieszczono przy trasie W-Z, na dużo wyższym cokole. Podwyższenie sprawiło, że monument nabrał lekkości i zgodnie z pierwotnymi założeniami bogini zwycięstwa wydaje się płynąć  w przestworzach. Lokalizacja: Śródmieście

Wzniesiony w ostatnich latach XIX wieku na zlecenie Hipolita Wawelberga, z przeznaczeniem na siedzibę Domu Bankowego. Gmach był świetnie wyposażony w infrastrukturę techniczną (wentylacja, oświetlenie elektryczne, klimatyzacja, wodociąg, kanalizacja i instalacja parowa zapewniająca ogrzewanie). Podczas II wojny światowej bank zakończył działalność, a budynek przejęli Niemcy z przeznaczeniem na magazyny amunicji i umundurowania.  Gmach przetrwał wojnę jako jeden z niewielu całkowicie zadaszonych budynków w Warszawie. Niestety, po wojnie, w wyniku przypadkowego użytkowania niszczał, w latach 50. został przejęty przez Skarb Państwa, a w latach 60. zbito całą elewację. Gruntowną renowację przeszedł w 1996 roku, dokładnie 100 lat po rozpoczęciu jego budowy. Lokalizacja: Śródmieście

Jeden z największych cmentarzy żydowskich na świecie, a także jeden z najbardziej wyjątkowych jakie widziałam. Utworzony w 1806 roku i początkowo przeznaczony dla elitarnej części społeczności żydowskiej. Podczas II wojny światowej został częściowo zniszczony (min. z budynków przedpogrzebowych i synagogi została tylko studzienka). Po wojnie cmentarz niszczał, a władze miasta planowały zbudować tam drogę – na szczęście pomysłu nie zrealizowano. Obecnie jest udostępniony do zwiedzania, najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1807 roku. Cmentarz robi niesamowite wrażenie, a szczególną uwagę przyciągają macewy idealnie wtapiające się w krajobraz leśny, pięknie rzeźbione grobowce porośnięte bluszczem i wyczuwalny na każdym kroku duch historii. Lokalizacja: Wola

Wytyczona w 1765 roku, obecną nazwę nadano w 1770 roku. Początkowo powstawały tam dworki, domy drewniane, a nawet wiatraki (jeden z nich przetrwał do 1843 roku). Pod koniec XIX wieku zaczęły przybywać 2-3 piętrowe kamienice, ulica została też wybrukowana. Na początku XX wieku budowano już kamienice 6-piętrowe. Jednym z bardziej znanych mieszkańców Wilczej był Bolesław Prus. W czasie II wojny światowej ulica została znacznie zniszczona, szczególnie na odcinku między Kruczą i Marszałkowską. Jednak sporo kamienic ocalało, część odbudowano -  i do dziś przypominają o eleganckim charakterze tej okolicy. Lokalizacja: Śródmieście 

Zdjęcia zrobiłam podczas tegorocznego rejsu po Wiśle. Pogoda była świetna, statek płynął z szybkością nie przekraczającą tempa marszu zakonnic, a widoki utwierdzają w przekonaniu, że Warszawa miastem jednolitym i nudnym nie jest na pewno. Lokalizacja: Wisła