Kamienicę zbudowano pod koniec XVIII wieku dla K. Prawnoskiego. Kilka razy zmieniała właścicieli, w latach 30. XX wieku dom należał do Aleksandra Janczewskiego. Najprawdopodobniej w XIX wieku na terenie podwórka były wolno stojące budynki, ale po pewnym czasie połączono je tworząc oficyny. Kamienicę frontową zdobiła płaskorzeźba łabędzia. W 1944 budynek został spalony, cztery lata później rozebrano pozostałości po nim, a w kolejnym roku zrekonstruowano wg projektu Zygmunta Stępińskiego, bez odtworzenia wszystkich detali. Lokalizacja: Śródmieście