Pomnik Jana Kilińskiego

Znajduje się przy ulicy Podwale. Został zaprojektowany przez Stanisława Jackowskiego i odsłonięty w 1936 roku. Rzeźba wykonana jest z brązu a cokół z granitowych części rozebranego soboru św. Aleksandra Newskiego na Placu Saskim. Pomnik przetrwał II wojnę światową (jako jeden z nielicznych warszawskich pomników został niezniszczony) i po kilku wędrówkach, od 1959 roku stoi na obecnym miejscu. W latach 90-tych podczas renowacji wzmocniono jego fundament i wyprostowano odchylający się cokół.


Lokalizacja: Śródmieście





Komentarze

  1. o, już tu żem pisał, że "wychodzi na to, że pół Warszawy odbudowano przy użyciu pozostałości pałacu Kronenberga, drugie pół z wykorzystaniem materiałów po soborze na placu Saskim, a trzecie pół z cegieł z Wrocławia."
    - widać, nie tylko odbudowano, ale i zbudowano.

    a Kiliński to był gość. gdy wyszedł z więzienia petersburskiego po Insurekcji, uskarżał się na nieludzkie warunki w nim panujące: zupełny brak kobiet.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mnie się zawsze podobała historia z "Ludu Warszawy! Jam tu! Kiliński Jan". A co do więzienia - ostatnio czytałem fragmenty biografii Mickiewiczusa i jego 'rozrywkowy' pobyt w więźniu (fakt, klasztornym, ale zawsze), to prawie można pozazdraszczać odsiadki w tamtych latach.

      Usuń
    2. Pałac Kronenberga całkiem spory był;)

      Usuń
  2. Pomnik nie został zniszczony dzięki Niemcom, którzy starannie go przechowali :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Kiedy wychodzi się z Długiej w Podwale Kiliński jakby nawołuje na Stare Miasto, na piwo.., tak kiedyś tłumaczyliśmy sobie, idąc z wydziału na kampus UW a nie zawsze docierając na wykłady...
    Z drugiej strony nic się nie marnowało, wszystko się przydało..

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kamienica - Hoża 41

Plac Kasztelański

Kamienica Pod Sowami - Okrzei 26