Ulica Odyńca
Powstała w XIX wieku, ale obecną nazwę
nadano jej w 1926 roku. W latach 30. pojawiły się pierwsze kamienice, a ulicę
Odyńca przedłużono do Wołoskiej. Podczas II wojny światowej zabudowa została
nieznacznie uszkodzona, i po wojnie dość szybko ją odbudowono. Obecnie jedną
stronę ulicy stanowią tereny zielone, a drugą domy mieszkalne. O ile kamienice
z okresu międzywojennego są dość jednolite, o tyle osiedle Wierzbno stanowi
swoistą mozaikę architektury: w jego skład wchodzą domy niczym z MDMu oraz pierwsze
w Warszawie bloki z prefabrykatów.
Lokalizacja: Mokotów
W jednym z tych socreali z pierwszych zdjęć wychowała się moja znajoma. Miała pokój szerokości ok. półtora metra, wygospodarowany chyba z wnęki na łóżko.
OdpowiedzUsuńA ja widziałam mieszkanie całkiem przyjemnych rozmiarów w jednym z tych budynków z pierwszego zdjęcia:)
Usuńdlaczego zaraz odyńca, proszę się nie wyrażać.
OdpowiedzUsuńA gdzieś mi się A E zagubiły po drodze;)
UsuńMimo częściowo opłakanego stanu coponiektórych chałupek, a może właśnie z tego powodu to trochę taka Warszawa w pigułce sprzed lat (znaczy sprzed ery budowy blokowisk).
OdpowiedzUsuńTa ulica kojarzy mi się z odcinkami: zadbany, zaniedbany, zadbany.
UsuńMokotów - tu się wiele wybacza...
OdpowiedzUsuńMyślałam, że to Żoliborza dotyczy;)
UsuńBardzo lubię tam łazić. Tereny bliskie mi bardzo.
OdpowiedzUsuńNa Ursynowie mają ul. Guźca, to na Mokotowie mamy ul. Odyńca ;-)
OdpowiedzUsuńAntoni Edward Odyniec
OdpowiedzUsuń