Teatr Komedia

Stoi w samym sercu  przedwojennych kolonii Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Budynek miał zostać wybudowany przed wojną w stylu modernistycznym. Ostatecznie wg zmienionego po wojnie projektu został wybudowany w 1952 roku w stylu socrealistycznym. Wyróżniający się lekkością Teatr Komedia doskonale harmonizuje z prostymi budynkami przedwojennego i powojennego Żoliborza, i dlatego tym bardziej mi szkoda, że niszczeje z dnia na dzień.

Lokalizacja: Żoliborz

Park Moczydło zimą

Park Moczydło powstał w latach 60-ych XX wieku na terenie wysypisk  i zaniedbanych pozostałości po II wojnie światowej. Jedną z głównych atrakcji parku jest sztucznie usypana Górka Moczydłowska, która powstała prawdopodobnie z gruzów wywożonych z centrum Warszawy po wojnie. Latem górka jest świetnym punktem widokowym a zimą szaleją na niej narciarze i dzieci na sankach. Park Moczydło ma estetycznie zagospodarowany teren wokół czterech stawów (można w nich łowić ryby), elegancko wytyczone alejki i mnóstwo terenów zielonych. Osobiście wolę tam chodzić latem, ale zima w parku też ma swój urok.

Lokalizacja: Wola

Ulica Kościelna

Jedna z najstarszych ulic Nowego Miasta. W XVIII wieku powstały pierwsze murowane budynki, a w XIX wieku charakterystyczne drewniany schody prowadzące w stronę ul. Rybaki. Wojna niemal całkowicie zniszczyła zabudowę Kościelnej. Podczas odbudowy ulicy został nadany nowy, mniej korzystny wygląd, ale nadal warto obejrzeć min. pałacyk Teofili Dunin-Brzezińskiej (jako jedyny na ulicy ma autentyczne mury), kamienicę Jakuba Fontany oraz ciekawy Pałac Mokronowskich z arkadami (zaraz po wojnie mieściła się tu siedziba ambasady amerykańskiej). Przy ulicy Kościelnej mieści się punkt widokowy, z którego można podziwiać panoramę prawobrzeżnej Warszawy- najpiękniejsze efekty są podczas zachodu słońca latem.

Lokalizacja: Śródmieście

Ulica Waliców

Swoją nazwę zawdzięcza pierwotnemu właścicielowi całej okolicy w XVIII wieku – Bazylemu Walickiemu. Początkowo ulica miała charakter przemysłowy (browary, wiatraki, cegielnia, gorzelnie), potem ją zabudowano, wśród mieszkańców przeważali zamożniejsi Żydzi. Współcześnie Waliców znana jest ze zniszczonych kamienic i jednego z największych murali w Warszawie. Fragment muru browaru, który podczas II wojny światowej był granicą getta obecnie został zachowany i wkomponowany w biurowiec Aurum. Pod powierzchnią ulicy podobno istnieją niezbadane lochy dawnych browarów.

Lokalizacja: Wola

Ulica Żelazna

Swoją nazwę zawdzięcza Karczmie Żelaznej. W XIX wieku ulica rozwinęła się przemysłowo, powstało tez na niej wiele nowoczesnych domów mieszkalnych. Lokalna społeczność żydowska specjalizowała się w zegarmistrzostwie oraz produkcji ozdób bożonarodzeniowych. Dobrze sytuowani mieszkańcy stanowili kontrast min. dla biednej ulicy Krochmalnej. W okresie II wojny światowej Żelazna została znacznie zniszczona, po wojnie rozebrano wiele budynków, a tereny ulicy zwane były Dzikim Zachodem (ciemne podwórka, ruiny powojenne, puste place po zburzonych budynkach). W latach 70-ych rozpoczął się okres intensywniejszej zabudowy ulicy. Do dziś zachowały się pojedyncze przedwojenne kamienice, niestety w niezbyt dobrym stanie (jak te na rogu Żelaznej i Krochmalnej), przetrwały również min. słynne zakłady Norblina, szpital położniczy św. Zofii oraz pałacyk Bogusławskiego .

Lokalizacja: Wola

Muzeum Woli

Siedziba muzeum znajduje się przy ulicy Srebrnej, w neorenesansowym pałacyku (podczas wojny mieścił się tam ośrodek zdrowia). W  otoczeniu  wysokich bloków mieszkaniowych pałacyk wygląda dość nietypowo. Stała  ekspozycja „Warszawska Wola” wiernie oddaje charakter lokalnych przemian od 1367 roku. Najciekawsze wg mnie są zdjęcia połączone z szyldami i reklamami zakładów rzemieślniczych i przemysłowych. Dodatkowo dla zainteresowanych wystawa platerów warszawskich.  Samo muzeum jest dość małe i kameralne, dzięki czemu wystawa wydaje się bardziej autentyczna. W  czwartki wstęp wolny.   

Lokalizacja: Wola